Over opbloeien en verzachten

Hebben opbloeien en verzachten met elkaar te maken? Volgt het een uit het ander of het ander uit het een? Je zou het bijna gaan denken.

Jaar na jaar na jaar omringden we huis en tuin met eindeloze aandacht en liefde, en net nu alles glanst en straalt als nooit tevoren, een staat van ‘af’ heeft bereikt, stelt tuinman Jan voor om enkele strakke lijnen in de boomgaard in te ruilen voor een losser, vloeiender, ‘zachter’ indeling. En dan niet omdat hij daar nou zo’n ‘zin in had’ maar omdat de tuin zelf het aangaf: een aantal appel- en perenbomen had z’n tijd gehad; was eraan toe ruimte te maken voor heesters met eetbare bloemen en bloeiend gras.

En zo is het alsof de buitenwereld weerspiegelt wat zich de afgelopen 15 jaar in mijn innerlijk voltrok. Ongemerkt maakten rechte lijnen daar plaats voor een speelser, zachter, wendbaarder indeling. Of nee, het ligt genuanceerder. De rechte én de kromme lijn, het hokje én de ruimtelijkheid, de voorspelbaarheid en het avontuur: beetje bij beetje durfde mijn hart het ‘én, én’ te gaan verwelkomen in plaats van het óf, óf.

Zoals Benedictus het vaststelde, zo werkt het dus ook: ‘naarmate men voortgang maakt in het monnikenleven en in het geloof, verruimt zich het hart’.

Liber, oefening 3

Dit is de verlengde versie van Oefening 2. De oefening beslaat iets meer dan een uur, waardoor je een extra woordwolk kunt maken en meer tijd en ruimte hebt om je te verhouden met …

Lees verder »

Nieuwe armoede

‘Zoiets regel je niet met een referendum’, ‘de blijvers voerden slecht campagne’, of ‘de politiek heeft het er zelf naar gemaakt’ – oorzaken te over

Lees verder »

Cognitieve sjablonen

‘Ons leven moet passen binnen het raamwerk dat wij daarvoor in gedachten hebben’ schreef ik in een eerdere blog. Dat raamwerk blijkt een prachtige naam te hebben: cognitief sjabloon…

Lees verder »