Hebben opbloeien en verzachten met elkaar te maken? Volgt het een uit het ander of het ander uit het een? Je zou het bijna gaan denken.
Jaar na jaar na jaar omringden we huis en tuin met eindeloze aandacht en liefde, en net nu alles glanst en straalt als nooit tevoren, een staat van ‘af’ heeft bereikt, stelt tuinman Jan voor om enkele strakke lijnen in de boomgaard in te ruilen voor een losser, vloeiender, ‘zachter’ indeling. En dan niet omdat hij daar nou zo’n ‘zin in had’ maar omdat de tuin zelf het aangaf: een aantal appel- en perenbomen had z’n tijd gehad; was eraan toe ruimte te maken voor heesters met eetbare bloemen en bloeiend gras.
En zo is het alsof de buitenwereld weerspiegelt wat zich de afgelopen 15 jaar in mijn innerlijk voltrok. Ongemerkt maakten rechte lijnen daar plaats voor een speelser, zachter, wendbaarder indeling. Of nee, het ligt genuanceerder. De rechte én de kromme lijn, het hokje én de ruimtelijkheid, de voorspelbaarheid en het avontuur: beetje bij beetje durfde mijn hart het ‘én, én’ te gaan verwelkomen in plaats van het óf, óf.
