Allegri, Miserere

Miserere

Het Miserere van Allegri brengt je waar lineair redeneren je niet kan doen komen.

Onnavolgbaar goede slogan, ooit, van Heineken: ‘Refreshes the parts other beers cannot reach’.

Hetzelfde kan gezegd worden over het Miserere van Allegri, een zetting van psalm 51 die ik van harte aanbeveel. Omdat het je kan brengen waar lineair redeneren niet kan komen: bij het besef dat alleen innerlijke overgave, vrede brengt.

Innerlijke overgave van wat aan wie?

Lijden onder onszelf

Psalm 51 doet een dappere poging er wat over te zeggen. Hier spreekt een dichter die met zichzelf overhoop ligt. Tussen de regels door hoor je: ‘ik heb geprobeerd mijn problemen zus op te lossen, en zo, langs deze weg en langs die, maar wat ik ook doe: het wil maar niet baten. Ik blijf lijden onder mezelf’.

En juist omdat de psalmist z’n vinger niet kan leggen op wat hem kwelt, concludeert hij, bidt hij, ‘begrijpt’ hij: ‘dan moet mijn redding maar komen vanuit die levensdimensie waar ik geen vinger op kan leggen’. Ofwel: hij laat iedere pretentie van eigen weten varen.

En wat gebeurt er? Van de weeromstuit krijgt hij er weer zin in, in het leven. Hij ziet weer toekomst. Maar dan niet doordat hij zijn kijk op z’n verleden heeft losgelaten, maar het houvast dat hij ontleende aan zijn kijk op zichzelf.

Hij is niet anders gaan denken over de problemen die hij heeft, maar over de mens die hij is.

Gedemystificeerd zegt psalm 51: hetzelfde ‘ik’ dat ons in het moeras doet belanden, kan ons daar per definitie niet ook uit redden.

Het genie van Allegri: hoe hij dit verpletterend basale inzicht hoorbaar maakt. Met noten vertelt de componist waar de poëet woorden voor gebruikt.

De sleutel tot glorie? Eenvoud. Een andere manier van denken over de denker die we ons denken. Vandaar ook steeds dezelfde herhaling van dezelfde noten. Omdat ieder mens steeds weer in
dezelfde val stapt. De worsteling met zijn complexiteit verkiest boven de enkele overgave aan de erkenning weer eens een te grote broek aan te hebben getrokken.

‘Hoe kwam je erbij’, wordt me wel gevraagd, ‘bij die Liber doe-het-zelf coachingsmethodiek?’. ‘Psalm 51’, zeg ik dan. ‘Psalm 51 en Allegri’. Wat de dichter de lezer vertelt, de componist de luisteraar doet horen, laat de Liber methodiek de beoefenaar ervaren.

Jan XVII toen en nu

Jan XVII toen en nu. In Volzin een gesprek met Thomas over ruim vijftien jaar Jan XVII. Met onder meer aandacht voor Liber en de vacature ‘Dienend kluizenaar’.

Lees verder »

Ik, wie ben ik?

Bouwen we een huis, we beginnen bij het begin. Tegen alle wetten van de zwaartekracht in, beginnen we met ons levenshuis bij het dak. Niet bij de vraagtekens, maar bij de uitroeptekens van ons bestaan. Klik op de afbeelding om verder te lezen

Lees verder »

Inbreiden

Inbreiden: het bestaande niet te veranderen door er iets bij te bouwen, maar door het nuchter te analyseren en in de uitkomst de mogelijkheden voor het nieuwe te identificeren. Voor stad, gebouw en mens: warm aanbevolen

Lees verder »

Cognitieve sjablonen

‘Ons leven moet passen binnen het raamwerk dat wij daarvoor in gedachten hebben’ schreef ik in een eerdere blog. Dat raamwerk blijkt een prachtige naam te hebben: cognitief sjabloon…

Lees verder »