Ooit wil ik nog eens een boek schrijven over tegeltjeswaarheden. Of misschien een serie retraites organiseren, daarop gebaseerd. Vandaag aan de beurt: ‘wie een kuil graaft voor een ander… ‘.
En toen bleek ook het Britse referendum een strijd tussen haves and have nots. Met als onderliggende existentiële vraag: verwacht je je de komende decennia
Monnikenwerk in een woord omschreven: onthechting. ‘Dying to self is at the heart of the spiritual journey’. Lees hier wat de Franciscaner monnik Richard Rohr er verder over zegt.
Het leven heeft geen zin. Omdat het leven niet denkt in termen van ‘hebben’, maar van geven. Het leven ‘heeft’ dus geen zin, maar ‘creëert’ zin. In dat leven zelf. Klik op de afbeelding om verder te lezen.
Jarenlang kampte hij met depressies. Op het suïcidale af. Tot Liber op z’n pad kwam. En hij al na drie weken kon uitroepen: ‘waarom heb ik dit niet eerder ontdekt? Weg klachten!’ Hoe dat kan? Lees hier verder.
Liber leert je te leven op twee motoren: de motor van je denken, doen en laten, streven, vinden, voelen, willen weten en verwachten, EN die van je volkomen verstilde gewaar zijn daarvan…
Hoe verschillend ook de verschijningsvorm, het fundament van iedere beproefde spirituele discipline, uit het oosten net zo goed als uit het westen, draait om dezelfde erkenning: zeker, heiligheid woont in ons hart, maar tussen ons en dat hart staat ons ego. En tenzij we de teugels daarvan overgeven aan buiten ons eigen hart gelegen ‘sacristies’, rituelen of disciplines, zal dat hart niet alleen van ons heilige, maar ook van ons onheilige de woonplaats zijn. En dus een strijdtoneel.
