We leren de ware aard der dingen niet te herkennen door er hard aan te werken onze ogen ervoor te openen, maar door het enkele inzicht dat we ze gesloten houden.
Waag het erop dit steeds opnieuw te erkennen, en als vanzelf land je met beide voeten stevig op de vloer. Daar waar de Waarheid je het liefst ontmoet.
En deze je doet inzien: ‘wat ik voor een werkvloer hield, is ten diepste kennelijk een speelvloer’.
Godsvertrouwen is als achterstevoren ondersteboven in de afgrond te durven springen. Hoor hoe Bach het doet klinken als we dat… niet doen.
Dank aan Jan Versteegh die voor zijn boek ‘Gelukkig worden doe je zo’, ook in ZeeVELD langskwam voor een openhartig gesprek met Thomas. Klik op de afbeelding en lees verder.
“Je moet bereid zijn door iedereen voor gek verklaard te worden”. Klik op de afbeelding voor het interview met Thomas in Puur Magazine.
Het leven heeft geen zin. Omdat het leven niet denkt in termen van ‘hebben’, maar van geven. Het leven ‘heeft’ dus geen zin, maar ‘creëert’ zin. In dat leven zelf. Klik op de afbeelding om verder te lezen.
Stil te worden is als vrouw te worden. En moeder. Een en al bereidheid om ieder woord te beminnen en te ontvangen; vervolgens onbeweeglijk te wachten en tenslotte te baren: het levengevende woord. En weer. En nog weer eens.
Heeft ZeeVELD zoveel aandacht nodig omdat het zo goed loopt? Of loopt het zo goed door alle aandacht die het krijgt?