Sta je met je neus op de ‘Nachtwacht’, je ziet een klodder, een veeg, een streek. Bepaald geen schilderij om over naar huis te schrijven. Dat wordt het pas als je er afstand van neemt.
Zo ook met ons. Met wat of wie we zijn. Zolang we onszelf te dicht op de huid zitten, doen alsof we zowel de schrijver van, als speler in, ons eigen levensverhaal zouden kunnen zijn, komt dat verhaal niet tot leven. Danst het niet, zingt het niet. Hoeveel kabaal of beweging het ook maakt.
Het Paasverhaal vertelt: om je verhaal te worden, moet je er eerst aan sterven.
Misschien kan de Liber methodiek je daarbij helpen. Deze geleide meditatie leidt je er in een – ontspannend – half uur doorheen.
