Over Henri Bontenbal en de ervaring van God

Twee televisie-uitzendingen uit de Abdij van Egmond hielden me de afgelopen dagen bezig.

Eerst was daar de professie van een nieuwe monnik. In het bijzonder raakte me daarbij een gebedsfrase hoe God Abraham opriep “zijn land, zijn familie en zichzelf te verlaten”.

En toen was daar zondagmiddag Kloostergasten. Waarin CDA-leider Henri Bontenbal verzuchtte dat hij ‘God’ “weleens zou willen ervaren aan de argumentatie voorbij”.

Twee zinnen uit een enorme woordenbrij die maar in me bleven doorklinken. Kennelijk wilden ze me iets vertellen. Maar wat?

Vanochtend viel het kwartje.

Ineens besefte ik weer: van nature wonen we al in de ervaring waar Henri naar hunkert.  In dat weten, vertrouwen of ‘geloof’, gedragen te worden door een mysterie dat zich boven alle benamingen verheft. Onszelf ondanks zijn we daarin geborgen. Waarmee we in die zin ‘gelovig geschapen’ zijn.

Dus dat is het probleem niet.

Moeilijk wordt het pas als we bezwijken voor de bekoring ons uit dat diepe weten een weg naar de oppervlakte te ‘beargumenteren’. Onszelf een artificieel ‘ík’ proberen te creëren, opgebouwd uit de ‘argumenten’ van wat we denken en voelen.

De oorspronkelijkste bedoelding van het monniksleven, van alle vormen van geloofsleven misschien wel: ons voor die bekoring te behoeden. Ons ‘gemaakte’ ik te verlaten. Niet om ons te redden vóór ‘God’, maar ván onszelf.

Maar hoe werken die dingen: zeker als het om existentiële vraagstukken gaat is het ingewikkeldste ons meestal nog niet complex genoeg. Met als gevolg dat de woorden en wegen van onze geloofstradities door de tijd heen worden als bomen waardoor we het bos niet meer zien.

Wat de reden was om met Liber op de proppen te komen. Een levensbenadering die niet vertrekt bij de een of ander geloofsrichting of spirituele stroming, maar die je leert als in volkomen verlatenheid aanwezig te worden voor wat je gedachten en gevoelens ook maar weerspiegelen, ook waar het om geloof of geloofsverlangens gaat.

Concentreer je op deze ene oefening alleen – maak het niet moeilijker dan het al is! – en gegarandeerd gaat je dagen: ‘wat een vreemd verlangen is dat eigenlijk, die behoefte aan meer Godservaring, aan een sterkere beleving van geborgenheid. Waarom reiken naar wat al hoog en breed aan me gebeurt?!

Ben je monnik en vind je het zelfs na jaren bidden toch verdraaid lastig, ‘jezelf te verlaten’? Of ben je een Henri Bontenbal en zou je ook weleens uit die gevangenis van je eigen argumenten verlost willen worden? Probeer Liber zelf, probeer Liber hier.

Related >

Het huis dat zichzelf renoveerde

Extra opslagruimte; een extra slaapkamer die, geen bed te zien, individuele ceremoniële retreats kan huisvesten; een extra badkamer; een begane grond die nu ook bruikbaar is als zelfstandig retreat appartement…lees hier alles over Janhuis 2.0

Lees verder »

Onthechting

Monnikenwerk in een woord omschreven: onthechting. ‘Dying to self is at the heart of the spiritual journey’. Lees hier wat de Franciscaner monnik Richard Rohr er verder over zegt.

Lees verder »

Hetzelfde anders gaan zien

Bang, boos, eenzaam of verdrietig? Natuurlijk, dat kan. Maar dat betekent nog niet dat je dat gevoel ook hoeft te dragen. Spreid je angstbroek, paniekshirt of zorgenrok uit op je bed en laat ze hun verhaal vertellen. Klik om verder te lezen.

Lees verder »

Rob Schipper

Vandaag zou Rob Schipper jarig geweest zijn. Samen met Ton de Nooy stichtte hij Jan XVII. Jarenlang hield Rob, ook letterlijk, trouw de wacht in

Lees verder »

Begin in jezelf

To a disciple who was forever complaining about others, the master said, “If it is peace you want, seek to change yourself, not other people.

Lees verder »