Ooit wil ik nog eens een boek schrijven over tegeltjeswaarheden. Of misschien een serie retraites organiseren, daarop gebaseerd. Vandaag aan de beurt: ‘wie een kuil graaft voor een ander… ‘.
Vragen domineren de Jan XVII Vriendenbrief 2017. Voor wie hartige kost niet schuwt: klik op het plaatje om verder te lezen.
Thomas van Kleef vertelt hoe hij ZeeVELD omtoverde tot ‘anderhalve meter accommodatie’.
Stil te worden is als vrouw te worden. En moeder. Een en al bereidheid om ieder woord te beminnen en te ontvangen; vervolgens onbeweeglijk te wachten en tenslotte te baren: het levengevende woord. En weer. En nog weer eens.
Godsvertrouwen is als achterstevoren ondersteboven in de afgrond te durven springen. Hoor hoe Bach het doet klinken als we dat… niet doen.
‘Juist tegenslagen blijken een mens op het spoor van innerlijke vernieuwing te kunnen zetten’. Een intrigerende gedachte, juist nu. Klik en lees wat Thomas erover vertelt in Klooster magazine.
Sta je met je neus op de ‘Nachtwacht’, je ziet een klodder, een veeg, een streek. Bepaald geen schilderij om over naar huis te schrijven. Dat wordt het pas als je er afstand van neemt…
