Ooit wil ik nog eens een boek schrijven over tegeltjeswaarheden. Of misschien een serie retraites organiseren, daarop gebaseerd. Vandaag aan de beurt: ‘wie een kuil graaft voor een ander… ‘.
Echt, een mens is tot veel meer innerlijke vernieuwing in staat dan we denken. Neem een voorbeeld aan ZeeVELD… (Klik op de afbeelding en lees verder).
Als we het hebben over ‘denial’, bedoelen we dat iemand een wonde, een verlies, een vorm van innerlijk zwart, niet onder ogen wil komen. Op
Ons leven draait uit op één grote ‘teleurstelling’: onze dood. Wat is nu relevanter? Onze mening over die dood, of het reële gegeven daarvan?
In 1989 verbleef Walter Meijles, toen 16 jaar oud, een kort weekend in ZeeVELD. Beeldend wekt hij Ton de Nooy, de stichter van Jan XVII, in deze herinnering weer tot leven.
Monnikenwerk in een woord omschreven: onthechting. ‘Dying to self is at the heart of the spiritual journey’. Lees hier wat de Franciscaner monnik Richard Rohr er verder over zegt.
Wat het Liber leren zo lastig kan maken: bewust breekt het je zelfbeeld af. De Pietje of Marietje waar je zo hard aan gebouwd hebt. Toch: wie zich geroepen voelt meer levensuitdrukking dan zelfbeeld te zijn, laat zich neerhalen.
