Ooit wil ik nog eens een boek schrijven over tegeltjeswaarheden. Of misschien een serie retraites organiseren, daarop gebaseerd. Vandaag aan de beurt: ‘wie een kuil graaft voor een ander… ‘.
In 1989 verbleef Walter Meijles, toen 16 jaar oud, een kort weekend in ZeeVELD. Beeldend wekt hij Ton de Nooy, de stichter van Jan XVII, in deze herinnering weer tot leven.
En toen we toch aan het renoveren waren, kon een sauna er ook nog wel bij. Klik op de foto om verder te lezen
Wat heeft iemand dat ooit knap bedacht. Zo’n korte maar krachtige uitdrukking, een refrein bijna, om duidelijk te maken dat de verwerking van het Nederlandse slavernijverleden een proces is en geen gelopen race. En wat zouden we erbij gebaat zijn om zowel karakterisering als inzicht, een op een in onze eigen levens te integreren. Klik en lees verder
Liber leert je te leven op twee motoren: de motor van je denken, doen en laten, streven, vinden, voelen, willen weten en verwachten, EN die van je volkomen verstilde gewaar zijn daarvan…
Het management van dit bedrijf voelt zich hier thuis en het weerzien is warm. ‘Jullie kunnen hier wel een dependance vestigen’ grap ik. “Dat zou een goed idee zijn”, zegt de directeur, “een vluchtplek”. Lees hier verder.
Wat het Liber leren zo lastig kan maken: bewust breekt het je zelfbeeld af. De Pietje of Marietje waar je zo hard aan gebouwd hebt. Toch: wie zich geroepen voelt meer levensuitdrukking dan zelfbeeld te zijn, laat zich neerhalen.
