Onze Lieve Vrouw van de Stilte

‘Een maagdelijk hart’ wensten wij onze vrienden ter gelegenheid van Kerstmis 2020. We voegden er een afbeelding bij van de icoon van ‘Onze Lieve Vrouw van de Stilte’ die wij Liesbeth Smulders vroegen voor Jan XVII te schilderen. Zij werkte daarbij naar het voorbeeld van de originele icoon die de zusters van de Mater Ecclesiae abdij op San Giulio, in 2010 schilderden. Zij lieten zich daarbij inspireren door een oude Byzantijnse muurschildering van de heilige Anna uit de 8e eeuw. Ooit hing deze in de kathedraal van Faras, in het huidige Soedan, nu in het Nationaal Museum in Warschau. De heilige Anna is hierop afgebeeld met haar vinger op de gesloten lippen.

Iconografie
De Moeder Gods is geschilderd zoals gebruikelijk op iconen, met een purperen mantel (maphorion) waarop drie sterren (fubulae) te zien zijn. Deze sterren op kap en schouders verwijzen naar de triniteit in de Moeder Gods en worden ook wel geduid als symbolen voor haar maagdelijkheid vóór, tijdens en na de geboorte van haar zoon. Maria legt haar rechter wijsvinger op haar gesloten lippen, een symbool voor zwijgen, stilte.

Inscripties
ΜΡ θΥ (‘Moeder Gods’)
IC XC (‘Jezus Christus

Paus Franciscus
De icoon werd bekend toen de kapucijner pater Emiliano Antenucci hem in 2019 aanbood aan Paus Franciscus. Deze hing hem op een opvallende plek in het pauselijk paleis, vlakbij twee liften die vaak door hem worden gebruikt. In ZeeVELD hangt hij in de kapel bij onze andere iconen.

Van zelfbeeld tot levensuitdrukking

Wat het Liber leren zo lastig kan maken: bewust breekt het je zelfbeeld af. De Pietje of Marietje waar je zo hard aan gebouwd hebt. Toch: wie zich geroepen voelt meer levensuitdrukking dan zelfbeeld te zijn, laat zich neerhalen.

Lees verder »

Liber, oefening 3

Dit is de verlengde versie van Oefening 2. De oefening beslaat iets meer dan een uur, waardoor je een extra woordwolk kunt maken en meer tijd en ruimte hebt om je te verhouden met …

Lees verder »

Geen eisen maar cadeaus

Hoe verschillend ook de verschijningsvorm, het fundament van iedere beproefde spirituele discipline, uit het oosten net zo goed als uit het westen, draait om dezelfde erkenning: zeker, heiligheid woont in ons hart, maar tussen ons en dat hart staat ons ego. En tenzij we de teugels daarvan overgeven aan buiten ons eigen hart gelegen ‘sacristies’, rituelen of disciplines, zal dat hart niet alleen van ons heilige, maar ook van ons onheilige de woonplaats zijn. En dus een strijdtoneel.

Lees verder »