“Vanuit het gewone leven bekeken” zei ik ooit tegen een ervaren monnik, “lijkt het kloosterbestaan net de wereld op z’n kop”. Zijn antwoord: “en dat vinden wij nou van het gewone leven“.
Het gewone leven de wereld op z’n kop? Het heeft denk ik wel een jaar of tien geduurd voor het kwartje bij me viel.
Zeker, de Levensgeest is niet te beroerd ons van dienst te zijn. Te begeleiden, te steunen en te inspireren. Maar haar diepste betekenis ontdekken we pas wanneer we de zaken omdraaien.
Valt het leven je soms zwaar? Zet je denken, voelen en denken over je voelen eens op z’n kop. Stop ermee je heil te zoeken in spirituele oefeningen die recht moeten trekken wat jij als krom ervaart. En kijk eens of je je situatie, hoe die ook is, kunt gaan ontvangen als een instrument waar de Geest iets mee wil en kan. Ook al heb je geen idee van het wat, hoe, waartoe en waarom.
Volhard in het ongerijmde en beetje bij beetje zul je dit ontdekken: het lonendst spiritueel oefenen is niet de inspanning waarmee je jezelf wilt helpen, maar die waarmee je de Geest – die in en door jou kenbaar wil worden – van dienst wilt zijn; wilt ‘praktizeren’.
Je wereld op z’n kop zetten is tot z’n recht laten komen waar jij en het bestaan om draaien.
